Jooske Kool
“Een onvergetelijke ervaring tijdens mijn zomerstage (1970) waarin ik werkte met zwaar verstandelijk gehandicapte kinderen: Spelend en bewegend contact leggen leidde tot een diepe wederzijdse band. Illustratief én ontroerend het afscheid, waarbij één van de kinderen die niet kon
spreken, mijn naam sprak!”
Deze ervaring ligt ten grondslag aan het bewustzijn van Jooske dat spel en bewegen het primaire en fundamentele middel zijn om de verbinding met jezelf én anderen aan te gaan – welke beperking iemand ook heeft.
Jooske werkte als maatschappelijk werkster / groepswerker bij de FIOM met alleenstaande ouders en als één van de eerste cursusleidsters in de methode Luisteren naar met kinderen van Thomas Gordon. Zij ervaarde telkens opnieuw de beperking van het “praten alleen”.
Vanuit haar passie als amateur danseres ontwikkelde en gaf zij jarenlang lessen kinderdans. Opnieuw zag ze hoe kinderen zich ontwikkelden in deze vorm van expressie: lichaamsbewustzijn, zelfvertrouwen en sociale vaardigheden op basis van vreugde en creativiteit.
Na de opleiding tot bewegingsexpressietherapeut bundelde zij al haar bagage in het ontwikkelen van een methode om de psychosociale weerbaarheid van kinderen te versterken, met de betrokkenheid van ouders.
In 1995 startte zij met het geven van de training Ho, tot hier en niet verder…! ter bevordering van de psychosociale ontwikkeling en weerbaarheid. De jaren daarop volgend leidde dit telkens en vrijwel zonder uitzondering tot verbazingwekkende resultaten voor kind en ouders.
Collega’s in de kinder- en jeugdpsychiatrie, waar zij als psychomotorisch therapeut werkzaam was, spoorden haar dan ook aan de methode in boekvorm te laten verschijnen (Acco, 2000, 2010, 2016).
De opmerking van een studievriend: “Mogen de kinderen in Friesland ook van jouw methode profiteren?“, leidde met zijn hulp tot de oprichting van Stichting Uit eigen beweging, om de methode ook aan anderen die met kinderen werkten, over te dragen.
Jooske’s missie is om zoveel mogelijk kinderen de kans op een gezonde ontwikkeling te bieden: evenwicht, veerkracht en moed, en ouders daarbij te steunen, zodat zij trots kunnen zijn op hun bijdrage aan de ontwikkeling van hun kind.
Ook streeft zij ernaar zoveel mogelijk leerkrachten, begeleiders, en hulpverleners te laten ervaren dat werken met bewegen en spelen diepgaand inwerkt op de kern van de persoon en het probleem.
Dat kinderen zó begeleiden niet alleen voor kinderen en ouders, maar ook voor de begeleider zèlf een feest is: licht, voedend en werkzaam!
Sinds 1995 volgden ruim 12.000 kinderen en ouders in binnen – en buitenland (India) de trainingen of schoolprojecten met opvallende goede resultaten.
De ontwikkeling van psychosociale weerbaarheid op basis van bewegen en spelen, biedt kinderen, jongeren, hun ouders én de hulpverlener zelf, waardevolle inzichten en vaardigheden. Ruim 1500 professionals volgden de trainingen, en/of de opleiding tot Specialist Psychosociale Ontwikkeling & Weerbaarheid. Zij zetten de methode voor een brede doelgroep in, preventief, pedagogisch en curatief.
De werkzame factoren van deze systeemgerichte, integratieve, holistische benadering op basis van bewegen, vindt steeds meer bevestiging in recent wetenschappelijk onderzoek op het gebied van psychologie, biologie en neuro-wetenschap.
Praten met getraumatiseerde kinderen?
“Ja, maar leer ze eerst hoe ze hun lichaam kunnen kalmeren”, zegt de Nederlands-Amerikaanse psychiater Bessel van der Kolk. “Het is onbegrijpelijk dat aanraking, beweging en verbeeldingskracht uit de meeste therapieën zijn verbannen. Het zijn precies die elementen die getraumatiseerde kinderen helpen om zich weer veilig te voelen.”
